Blog

O Tostado do Ribeiro

O día 8 de Novembro é o día mundial do enoturismo e con ese motivo tiñamos preparado unha entrada moi chula sobre opcións de enoturismo aquí no Ribeiro. Pero como quen di coméunola o can (entendendo por “can” a segunda ola de COVID). Algunhas opcións seguen dispoñibles aquí na nosa páxina, pero mellor deixar ese tema para cando se poida saír da casa. Hoxe falaremos dunha das cousas, entre as moitas que facemos, das que nos sentimos máis orgullosos: o noso tostado.

Para quen non o coñeza avanzamos que o Tostado do Ribeiro é un dos considerados viños nobres e naturalmente doces do mundo, como poden ser os Tokaji de Hungría ou os Sauternes de Francia. Por desgraza, como moito do que se fai en Galicia, aínda é pouco coñecido (se o chegan a facer en California xa verías ti!).

A historia

Hai moitas referencias ó Tostado do Ribeiro ó longo da historia. Pero para os que sodes máis de resume rápido deixarémolo en que dende a Idade Media os viños do Ribeiro en xeral e o Tostado en particular foron recoñecidos e apreciados dentro e fora das nosas fronteiras. Por exemplo é mencionado na literatura do Século de Ouro por grandes autores como Cervantes (autor de “El Quijote”, xenio da literatura, ese Cervantes si, no seu “Licenciado Vidriera”), Tirso de Molina, pero tamén mestres da literatura galega como Castelao ou Cunqueiro, entre outros. No século XIX chegaron enfermidades, pragas e variedades foráneas que romperon coa tradición da súa elaboración. Se a esas dificultades lle sumas o esforzo e o traballo que supón elaborar o Tostado (logo entramos en detalles) pois quédanos a situación actual: moi pouca produción, difícil de atopar e prácticamente descoñecido, incluso a nivel local.

 

O proceso

Este é o noso proceso, pensado especificamente para sacar o mellor Tostado do mundo (moi ambicioso? Xa veremos… )

Selección de acios

Uns 10.000 para ser máis exactos. Os mellores do noso viñedo, sen máis: nin demasiado grandes nin demasiado pequenos, grado xusto de compactación e en perfecto estado de saúde, revisados e voltos a revisar ata a fartura, traídos en caixas pero sen amontoalos e todo isto sempre cun ollo no ceo, e outro no móbil (por se alguén chama para facer unha visita? Tamén, pero principalmente na páxina de Meteogalicia) . Variedades as nosas: Treixadura, Loureira e Albariño (coa Godello probamos, pero é moi sensible á Botrite).

Secado ou pasificado

Os mesmos 10.000 acios de antes, colgados un a un cun gancho de aceiro inoxidable. En un secadoiro que deseñamos nós mesmos para que a ventilación sexa perfecta e todos os acios queden á vista e accesibles (toda esa enxeñería que xa non exercemos por algún sitio tiña que saír). Ventilación natural e a cuberto (paredes, portas, ventás, un teito, neste aspecto nada raro vaia) . Todos os días durante 6 meses abrimos as portas e ventás para ventilar e todos os días, á noite, as pechamos (repetindo o pechar e o abrir cando lle dá por chover); todos os días revisamos os acios e todos os días quitamos algún que non está en perfecto estado ou que cae ó chan (por iso evitamos os acios moi compactos ou demasiado grandes).

Descolgado ou segunda vendima

Seis meses despois de colgalos xa son bastantes menos de 10.000 os acios que quedan e pesan menos da metade (merma promedio do 61% para os fans da exactitude e as estatísticas). Descolgámolos igual que os colgamos, un a un, e posto que xa os fomos revisando todos os días…pois revisámolos outra vez (e, aínda así, hai que descartar algún, claro).

Fermentación

Lenta, moi lenta. Entre o frío do inverno e o contido de azucre ós lévedos cóstalles traballo. Dous meses durou a nosa, pero claramente aquí o tempo non o marcamos nós (no resto do proceso tampouco a verdade, é o viño o que nos vai dicindo). Iso si, revisámola todos os días para asegurarnos de que todo vaia ben.

Crianza en barrica

En esta fase estamos coa nosa primeira colleita (2019), e oito meses levamos xa. Barricas novas de carballo (sempre as mercamos novas, non nos fiamos de como as traten outros, somos así) e cun tostado moi, moi suave (aquí o protagonista é o viño, así que barrica si pero sen pasarse). Xa ó final da estancia en barrica catámolo case a diario (iso si que é desfrutar no traballo…madre mía que rico está aínda a medio facer!) ata que decidamos sacalo.

Crianza en botella

O último paso. Seis meses lle damos a todos os nosos viños antes de sacalos e non creemos que este mereza menos. Tranquilos que cando esta fase remate seredes todos debidamente informados, pero mentres tanto tócalle descansar e repousar tranquilamente, a boa temperatura e sen sobresaltos (unhas vacacións das boas vamos, quen as pillara!).

 

O resultado

Organolépticamente é un viño simplemente incrible. Poñédelle vos os adxectivos que queirades pero chegaría unha botella de este Tostado para poñer paz en Oriente Medio (así de bo está si). É un viño para beber “a pasto”(un vicio vaia), hedonismo puro, dozura e frescura a partes iguais, potencia pero con infinidade de matices: froitos secos, mel, marmeladas, froita (moita froita) en compota, especias, un flipe vamos. Un aperitivo, unha sobremesa e se te pos…ata un almorzo (que non imos ser nós os que lle poñamos límites a como o beba cada un).

Único problema: que hai que esperar aínda un pouquiño máis (mediados de 2021 como pronto). Pero isto hai que vir a velo e probalo. Os que saiban agardar terán a súa recompensa.

Saúde!